มาวัด...พระธรรมกายครั้งแรก
เด็กมหาลัยคนหนึ่ง ซึ่งมีนิสัยกินเที่ยวเล่นไปวันๆ เพื่อนชวนไปไหนก็ไป แต่ก็โชคดีที่ไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกับผับบาร์ ส่วนมากก็พาไปเที่ยวห้างบ้าง ดูหนังบ้าง เป็นช่วงเวลาที่สนุก ในช่วงการสอบก็ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือแบบข้ามคืนกันเลยทีเดียว เพราะมันมัวแต่เที่ยวไม่ค่อยมีเวลาอ่านหนังสือ เป็นแบบนี้ตลอดทุกเทอม แล้วในวันหนึ่งก็ไปเจอป้ายสะดุดตาเกี่ยวกับสมาธิ...ทำให้การเรียนดีขึ้น ด้วยความอยากรู้อยากลองเผื่อเอาไว้ใช้ได้ เผื่อจะได้เที่ยวให้สนุก แล้วเมื่อถึงเวลาสอบมีสมาธิอ่านหนังสือน้อยๆ แต่ก็สามารถทำข้อสอบได้ Top 10 แบบนี้ จะเป็นที่กล่าวขานกันมาก ก็เลยตัดสินใจลองเข้าไปดู ดูไปดูมาก็มีรุ่นพี่ชมรมมาขอเบอร์ ผมก็ให้เขาไป แล้วก็แยกย้ายกันกลับที่พัก แล้วก็เลยลองนั่งสมาธิดู มันสงบมากสบายสุดๆ หลังจากนั้นผมก็นั่งตลอดุกวันเลย แล้วในวันนึงพี่เขาก็โทรมาชวนไปนั่งสมาธิ ผมก็ไม่ได้คิดอะไร ถ้าเขาชวนเราไปทำในสิ่งที่ดีเราก็เลยไป เมื่อเข้าไปถึงที่ชมรมก็เป็นเวลาสวดมนต์พอดี รุ่นพี่ชวนผมให้สวดมนต์ด้วย ก็คิดว่าไหนๆเราก็มาแล้วเดี๋ยวสวดเสร็จก็ได้นั่งสมาธิ ก็เลยสวดมนต์ตอนเย็น และได้นั่งสมาธิตามที่ต้องการ หลังจากนั้นรุ่นพี่ก็มารุมล้อมแนะนำตัว แล้วก็ชวนบวชเลย ผมก็คิดว่าจริงๆครั้งหนึ่งจะบวชให้พ่อแม่อยู่แล้วในตอนเรียนจบ ก่อนช่วงเวลาทำงานประจำสัก 15 วัน แต่ตอนนี้พี่เขามาชวนบวชปิดเทอมภาคฤดูร้อน รุ่นพี่ก็บอกว่าถ้าบวชคนเดียว ไม่มีใครมาสอน ได้อยู่กุฏิเฉยๆ พอลาสิกขาออกมาก็บอกว่าบวชแล้วไม่เห็นได้อะไรเลย ไปอยู่วัดเฉยๆ แต่เขาแนะนำที่วัดพระธรรมกายมีกิจกรรมมากมายได้รู้จักเพื่อนๆต่างมหาลัย ได้ฝึกฝนพัฒนาตนเองในหลายๆด้าน เราฟังก็่น่าสนใจดี ผมเลยตอบตกลงเขาไป
หลังจากนั้นก็ได้เข้าวัดพระธรรมกายมาบวชเป็นธรรมทายาทภาคฤดูร้อน ได้ฝึกฝนอบรมตนเองตั้งแต่ธรรมทายาท ตอนยังไม่ได้บวชต้องตื่นแต่เช้ามืด ทำวัตรสวดมนต์ ปักกลด อยู่ทำกิจกรรมทุกอย่างคล้ายๆพระทั้งหมดทั้งหมดหนึ่งเดือนเต็ม ถ้าใครทนไม่ได้ก็ต้องออกจากโครงการไปหลายคนเหมือนกัน พอครบหนึ่งเดือนจากนาคธรรมทายาทแล้วก็ได้บวชเป็นพระธรรมทายาท ได้ฝึกฝนอบรมตนเอง ให้เป็นพระแท้เป็นที่เคารพกราบไว้ของมนุษย์และเทวดาได้ ดำรงตนอยู่ในศีลอย่างเคร่งครัด ฝึกตนทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นเนื้อนาบุญแก่ชาวโลก พอหลังจากจบโครงการทั้งที่อยากอยู่ต่อ แต่ก็อยู่ต่อไม่ได้เพราะต้องออกมาเรียนให้จบ
ในการบวชครั้งนี้เป็นประสบการณ์ที่มีคุณค่าได้เรียนรู้ทั้งทางโลก และทางธรรมอย่างแท้จริง หลังจากลาสิกขาออกมาก็มีความละอาย และเกรงกลัวต่อบาป ถือศีล 5 ได้ตลอด เป็นอุบาสกที่ถือพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ทำทาน รักษาศีล เจริญสมาธิภาวนาตลอดมา จนถึงปัจจุบันนี้...
ถ้าไม่มีวัดพระธรรมกาย ก็คงไม่มีผมที่สามารถรักษาศีล 5 เป็นคนดีของสังคม และบำรุงรักษาพระพุทธศาสนา เป็นพุทธศาสนิกชนอย่างเต็มตัว...
Cr.ขอขอบคุณภาพประกอบ
